از قرن 18که حمل و نقل بار و مسافر اغلب در مسیرهای شهری و بین شهری با گاری حیوانات انجام می شد چیزی بیشتر از 200 سال می گذرد. حالا اتوبوس هایی با مبلمانی شبیه منزل شخصی تان به همراه تلویزیون و کولر و حتی سرویس بهداشتی پذیرای مسافرانی هستند که می خواهند قسمتی از زندگی شان را هر چند کوتاه در اتوبوس بگذارنند. برای دیدن آن روزها که راهی نیست اما شاید شما هم از قدیمی ها نقل سوار شدن به گاری و ماشین های دودی را شنیده باشید و البته هر بار خدا را شکر کرده اید که حالا به راحت ترین روش به مقصد خودتان می رسید.

آن روزها کاروان های مسافرتی مسیرهای سخت و طاقت فرسا را با زحمت و ریسک بالا طی می کردند و مسافران در صورتی که در بین راه با مشکلاتی همچون راهزنان و یا بیماری رو به رو نمی شدند، می توانستند به مقصد برسند اما لذت سفر همواره برای کودکان، و نوجوانان و افراد سالخورده مطلوب نبود و در اغلب موارد باعث مرگ و میر در حین سفر می شد. نقل این سفرها را هنوز از سالخوردگان می شنویم که برای سفر به مشهد چند روز و یا برای سفر به کربلا چند ماه در حرکت بودند و این سختی ها باعث شده بود که با توجه به مشکلات، مردم آن روزها عطای سفر را به لقایش ببخشند. اتوبوس هایی قدیمی که حالا فقط در موزه های معتبر دنیا دیده می شود، آن روزها ماشین مدل بالایی بودند که هر شهروندی آرزوی سوار شدنش را داشت. به همین اتوبوس هایی که الان سوار می شوید خوب دقت کنید. شاید 50 سال دیگر برای دوباره سوار شدنشان صف طولانی و وقت زیادی را باید صرف کنید.